«چوقا» پوشش اصیل مردان ایل بختیاری
تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۸۶۵۳۱
خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری| بختیاریها از جمله اقوام ایرانی و میراثدار فرهنگ غنی این سرزمین در مسائل گوناگون اجتماعی و به ویژه مسائل بحرانی کشور همواره نقش مهمی را ایفا کردهاند.
به طور کلی پوشش مردان بختیاری بیش از ۲ هزار و ۷۰۰ سال قدمت دارد که این بیانگر آن است که بختیاریها همان طور که زبان، نژاد و فرهنگ خود را از اختلاط و دست اندازی مصون داشتهاند، پوشش و لباس خود را نیز محفوظ و اصیل نگه داشتهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
لباس مردان ایل بختیاری نماد دلیری
مردان قوم بختیاری دارای لباس مخصوصی هستند که چوقا بخشی از بالاپوش آنها را تشکیل میدهد، شکل و رنگ در این پوشش از اهمیت بالایی برخوردار است به طوری که میتواند اثر یکدیگر را تقویت کند، پژوهشهای صورت گرفته در رابطه با پوشش مردان بختیاری ارتباط بین رنگ و شکل بالا پوش مردان بختیاری با روحیه آنان را نشان میدهد.
نتایج به دست آمده از این پژوهشها حاکی از این نکته است که بالاپوش مردان قوم بختیاری از جهت شکل و رنگ، روحیه دلیری و همچنین قدمت تاریخی و فرهنگی این قوم اصیل ایرانی را بیان میکند.
لباسهای محلی چهارمحال و بختیاری از جمله زیباترین لباسهای محلی
لباسهای محلی چهارمحال و بختیاری در رده زیباترین لباسهای محلی کشور قرار میگیرد که چوقا به عنوان شاخصترین هنر دست زنان عشایر بختیاری، مردان بختیاری را از سایر اقوام متمایز میکند، یکی از رشتههای بومی صنایعدستی استان چهارمحال و بختیاری چوقابافی(چوخابافی) نام دارد این هنردستی در زمره صنایعدستی عشایر و زیرگروه بافتههای داری قرار دارد.
بافت چوقا در بیشتر نقاط بختیاری خصوصا شهرستانهای کوهرنگ و فارسان رواج دارد.
لباسهای محلی استان چهارمحال و بختیاری ازنظر رنگ، طراحی، دوخت و تعداد اجزای لباس شباهتهای بسیاری به لباسهای مناطق مختلف استانهای همجوار و نزدیک مانند استانهای خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد و لرستان دارد.
چوقا یا چوخابافی
چوقا یا چوخا با استفاده از نخ پنبهای، پشم سفید و الوان اعلا بافته میشود. چوقای بختیاری بافتهای است از جنس پشم که مخصوص مردان است و به قولی طرح آن بر گرفته از معبد چغازنبیل بزرگترین معبد ایلامیان است. چوقا را به صورت نواری به عرض ۵۰ سانتیمتر میبافند این نوار از دو بخش مساوی و متفاوت تشکیل میشود.
پس از بافت چوقا، آن قسمت را که بافت ساده دارد، برای پایین تنه و قسمتی را که دارای نقش پلهای مشکی است برای بالاتنه بکار برده و آن را میدوزند، پود چوقا از خامه پشمی است که توسط زنان ایل و به وسیله پره ریسیده میشود و تار آن از نخ پنبهای بسیار ظریف است که از بازار خریداری میشود. چوقا در همه فصول سال استفاده میشود.
بافت آن ساده است و در طول آن نوارهایی به عرض یک سانتیمتر با بافت یک ردیف نازک نخ مشکی جدا میشود در یک قسمت همین بافت ساده که راه راه است، ادامه مییابد و در بخش دیگر نقش پلهای که رنگ آن مشکی است بافته میشود. مدت زمان لازم برای بافت یک قطعه چوقا حدود ۲۰ روز است.
بافت چوقا به علت متراکم بودن و پشمی بودن آن تا حدودی مانع نفوذ باران میشود؛ هنگام گرما و یا در حال کوهپیمایی پایین چوقا را تا کرده به کمر یا شانه حائل میکنند تا دامن آن دست و پای فرد را نگیرد. هنگامی که هوا سرد باشد چوقا را با بستن شالی در کمر به دور آن به بدن محکم میبندند تا باد و سرما در آن نفوذ نکند.
در قوم بختیاری، مراسمهای عزا و جشن به شیوه خاصی برگذار میشود ولی نکته قابل توجه این است که چه در جشن عروسی و چه در عزاداریها، لباس مردان فرقی ندارد و همان چوقا، تنبان و کلاه است و تنها پیراهن زیر چوقا، از نظر رنگی (سیاه و سفید) متفاوت میشود.
پایان پیام/ ۶۸۰۴۰
منبع: فارس
کلیدواژه: عشایر و ایل بختیاری لباس های محلی چهارمحال و بختیاری مردان بختیاری لباس های محلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۸۶۵۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مظلومتر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، کنسرت «اشعار نو از نغمههای کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شبهای پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیفها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودیهای قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.
صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفتوگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را میخوانید:
لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .
کنسرت نغمههای کهن یا اشعاری نو از نغمههای کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمههای با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمههایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیینهای مناطق مختلف هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمههای آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.
چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟
از سویی به جهت حمایتهای فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم
درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟
اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق میافتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبهای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.
با توجه به مبالغ بالای کنسرتها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟
در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینههای کنسرتها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار میشود اگر بخشی از هزینهها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر میشود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانههای دولتی با حمایتهایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.
ما امروز میبینیم که حتی خوانندههای شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقیهای الکترونیک و موسیقیهای غیر ایرانی میآورند، حتی به نظر من آن موسیقیها موسیقیهای پاپ نیست همانطور که بهتر از من میدانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی میتواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقیهایی که توسط بعضی از خوانندهها اجرا میشود و به روی صحنه میرود موسیقیهای پاپ نیستند.
البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آنها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقیها منجر به این میشود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما میشنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد، این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.
متأسفانه به دلیل ذائقهای که توسط عدهای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،عود، سازها کوبهای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخههای موسیقی اصیل ایرانی هستند.
شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت میکند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.
به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشتهام میگویم، که اتفاقاً مردم در مناسبتهای آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آوازها هستند، اگر این آوازها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.
ما انسانها دارای حالتهای مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالتها موسیقی خاص خود را طلب میکنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگها که از دل فرهنگ خودمان بیرون میآید ادای دین میکنیم و به آن اصالت میدهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالتها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.
بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد میشود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو میشویم، در حال حاضر کنسرتهایی که در سالنهای مجلل برگزار میشوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازهای که کارمان راه بیافتد.
انتهای پیام/